Stadsmuseum Tilburg
In 2015 emigreert Latifa samen met haar gezin naar Nederland. Tilburg wordt haar nieuwe woonplaats. Ze ervaart de stad als een rustige omgeving met veel aardige mensen. Ze vindt het fijn dat hier zoveel mensen met verschillende nationaliteiten een plekje hebben gevonden. Desondanks valt het leven haar zwaar. Ze raakt in een depressie en komt het huis nauwelijks uit.
Via contacten met ContourdeTwern haakt ze aan bij het project Bindweefsel. “Dankzij Shirley,” zegt ze, terwijl ze twee duimen in de lucht steekt. Voor de ‘coat of many colours’ borduurde ze een hart. Maar geen gewoon hart. “Dit is mijn gebroken hart voor Syrië,’ legt ze uit. Praten over de situatie in haar geboorteland doet haar pijn. “Ik word heel verdrietig als ik zie hoeveel mensen lijden door de burgeroorlog. Ze hebben nauwelijks eten, drinken of een huis. Ik wil echt iets voor hen betekenen, maar wat? Ik kan er alleen maar op een emotionele manier mee omgaan, bidden dat het vechten eindelijk eens een keer stopt. Ik voel mij ontzettend verbonden met mijn thuisland. Maar het probleem blijft bestaan en ik kan niets voor de mensen betekenen. Dat breekt mijn hart, telkens weer opnieuw.”
Graag had Latifa nog een bijdrage willen leveren in de vorm van een zon, maar de tijd was helaas te kort. “Na een lange donkere nacht in Syrië gaat de zon toch altijd weer schijnen. Dat geeft hoop, de mensen putten er moed uit.”
Toch ziet ook Latifa de zon weer schijnen. Dankzij haar deelname aan Bindweefsel vond ze nieuwe doelen in haar leven. “Ik kom mijn huis weer uit omdat ik iets heb om naartoe te gaan. Langzaam ben ik steeds meer van het TextielMuseum gaan houden. Mensen namen mij aan de hand en hielpen mij met borduren. En het resultaat van ons werk is geweldig. We zijn allemaal met ons eigen stukje bezig geweest en aan het eind kwam dat allemaal samen in één geheel. Daardoor heb ik ervaren dat er geen verschil is tussen mensen, we zijn echt allemaal hetzelfde.”
