- Datering van het verhaal: Eind zestiger jaren
Het mocht weer.....
Na jaren van carnaval vieren in besloten kring, mocht het eind jaren zestig van de twintigste eeuw weer op straat gevierd worden. Je viel tijdens de carnavalsdagen plotseling op als je niet verkleed was. Het kielenbal in de stadssporthal werd zeer goed bezocht. Wij nemen u mee naar onze school op de vrijdag voor carnaval.
Weken waren wij al in ons hoofd bezig hoe wij dit zouden aanpakken. Op vrijdagmiddag was er geen les en mochten we verkleed naar school komen. Dit zou een jaar of wat daarvoor ondenkbaar geweest zijn. Wij leefden in een grillige tijd, de persoonlijke biecht was vervangen door een collectieve biecht en de pastoor stond niet meer met zijn rug naar zijn kerkbezoekers. We waren plotseling fanatieke kerkbezoekers geworden. De "beatmis" op zaterdagavond werd druk bezocht.
In deze sfeer besloten de fraters om op school het carnaval te laten vieren. Wie het mooist verkleed was, maakte kans op één van de prijzen. Vrijdagochtend werd er al op ingespeeld, de lessen waren aangepast aan het thema. De fraters en lekenonderwijzers begrepen goed dat wij op dat moment onze gedachte er niet bij konden houden. De staartdelingen en breuken werden gelaten voor wat ze waren en de frater van onze klas 5, frater Fidentius, vertelde over carnaval en besloot de ochtend met een voorleesuurtje uit de "Kameleon" . Hij deed dat op een dusdanige manier dat je helemaal opging in het verhaal. De ochtend vloog om. Op een draf naar huis, vlug eten en dan omkleden voor hetgeen je te wachten stond.
Je carnavalspak rook nieuw, het was voor de meeste klasgenoten de eerste keer dat zij zich verkleedden om carnaval op straat te gaan vieren. Enorm spannend...(Wij hadden er reeds aan deel mogen nemen het jaar daarvoor).
Op school aangekomen zag je de bonte uitdossingen van je klas- en schoolgenoten. De "boeren" waren in de meerderheid. Jij blij dat jouw moeder toch een kleurige kiel had aangeschaft met een bijhorende pet. De schmink maakte je tot een zatlap die gevochten had. Je was anders dan de meeste schoolgenoten en je kans op een prijsje was hierdoor toegenomen. ( Of ik iets gewonnen heb, weet ik niet meer)
Heel de middag werd er gehost op het schoolplein. Jouw carnaval kon niet meer stuk, trots liet je jouw uitdossing zien aan je oma......(Het goede mens begreep er niets van, met zo'n pak op straat, voor haar ondenkbaar...)
Rien van der Heijden,
2008
Foto 1: Mijn klasgenoten eind jaren zestig op onze Pius X school in de Theresiastraat.
Foto 2: Enkele schoolgenoten tijdens dezelfde carnavalsmiddag.
