Poetsen jullie de bus even

  • Datering van het verhaal: Medio zeventiger jaren

In de vorige bijdragen heeft uitgebreid kennis gemaakt met de "Touring Centrale". Nu nemen wij samen met u ondermeer een kijkje achter de schermen.

Als een bus na een rit "thuis" komt moet hij in ieder geval van binnen schoongemaakt worden. We laten Anita haar hart luchten: "We mochten normaal niet in garage komen, want dat was gevaarlijk. Als de bussen van binnen schoongemaakt moesten worden, waren we meer dan welkom in de garage. Samen met mijn zussen Class en Lia en mijn nicht Astrid gingen we dan aan het werk. Soms was de bus net een kleine varkensstal. Ondanks de prullenbakken en de verzoeken van de chauffeur, lag de bus vol troep. De asbak soms propvol (Er mocht nog gerookt worden in bus destijds). Een bijzondere poets actie is haar in het bijzonder bijgebleven. Prins Bernard zou een bezoek brengen aan het Safaripark de Beekse Bergen. Onze bussen zouden het gezelschap vervoeren, op zich een hele eer. Dagen hieraan voorafgaande werden de bussen van onder tot boven schoongemaakt. We bleven poetsen tot alles spik en span was. Daags voordat de rit gepland was, kwamen mensen van binnenlandse veiligheidsdienst de bussen aan een(grondige) inspectie onderwerpen. Vlak voor het vertrek naar de Beekse Bergen werden ze nog een keer onderzocht. Vanaf vertrek naar en van de Beekse Bergen bleven ze de bussen begeleiden en verloren ze deze geen moment uit het oog. Ons pap had de eer de prins en enkele van zijn gasten en zijn gastheer rond te rijden door het safaripark. Een hoogtepunt in zijn carrière en een climax voor het bedrijf. Mijn opa was zo trots als een pauw dat hij de klus mocht klaren. Hij was tenslotte niet het enige touringcarbedrijf in Tilburg en omgeving. Enorm opgelucht toen de klus geklaard was, het was tenslotte een hele verantwoording. Ondanks dat het materiaal goed onderhouden was, zit een storing in een klein hoekje. Maar het was allemaal vlekkeloos verlopen. Met de Koninklijke handdruk en bedankje kwam ons pap thuis. Het was een rit die hij nooit vergeten zou een herinnering die gekoesterd werd. En die hij en ik in zijn plaats graag deel met anderen.

Een andere vorm van vervoer was het rijden van de schoolkinderen naar de schooltandarts. Vanaf de zeventig jaren kwam deze niet meer op school. De kinderen werden met de bus opgehaald en op en neer gereden. We laten twee klasgenoten met geheel verschillende ervaring aan het woord. We laten eerst Chantal Schoenmakers haar verhaal doen: "Als de bus voor onze school stond waren we nog in een redelijk opgewekte stemming. Een busritje maakte we niet iedere dag en zeker niet in een mooie touringcar. Soms zat de vader van mijn vriendin Anita achter het stuur. De pret werd minder als we bij de tandarts binnen waren en moesten wachten op onze beurt. Als weweer naar huis gingen, ebde de angstlangzaam weg. Anita heeft deze uitstapjes anders ervaren: "Als onze bus voorkwam rijden mocht ik niet mee. Nota bene in onze eigen bus, ik was hier behoorlijk over gepikeerd. De reden is heel eenvoudig, ik hoefde niet naar de schooltandarts. We waren zelfstandigen en die waren particulier verzekerd. Dus voor mij geen uitstapje, maar een extra taak op school.

De beide vriendinnen mochten wel mee als de bus richting zwembad reed. Aan de Ringbaan West werd zwemles gegeven. De bus van de "Touring Centrale" werd ingehuurd om de kinderen naar het zwembad te brengen en om ze daar weer op te halen.

In onze volgende slot bijdrage deel ik mijn ervaring met de bussen van de "Touring Centrale en nemen we letterlijk afscheid van dit mooie bedrijf in de wijk Theresia.

Rien van der Heijden
April 2008

Met dank aan:
Anita van de Put,
Familie van de Put
Chantal van Erve-Schoenmakers

Bijlagen:

  1. De bussen in de garage
  2. 3,4,5,6,7 Koninklijk bezoek aan boord van de bus van Toon
  3. De "Koninklijke" bus

Zie ook in deze serie:
"Waar wilt u naar toe ?"
"Het wordt steeds drukker"
"In voor- en tegenspoed op de bus"
"Afscheid van de bussen"