Louis Sparidans
- Datering van de gebeurtenis: Rond 1950
Het aardige van het ouder-worden is, dat je steeds jongere mensen kunt ontmoeten resp. kunt leren kennen. Is het niet via je eigen kinderen, dan wel via de kinderen van vrienden of op een andere manier. Over het nadeel, wat natuurlijk ook bestaat, zal ik het nu niet hebben.
Het blijkt dan vaak dat jongeren er "een heel andere cultuur" op na houden, wat soms "even wennen" is. Niet dat het "in onze tijd" (ik denk nu aan de jaren vijftig) zoveel beter was, maar tegenwoordig is het veelal wél héél anders.
Ik dacht er laatst aan toen ik bij een feestje aanwezig was, waarbij de digitale muziek van tegenwoordig natuurlijk hoogtij vierde. Met de "nodige" decibellen, uiteraard.
Hoe anders was dat vroeger bij ons thuis. Wij zongen zélf. Wij deden de rondjeszang, waarbij iedereen aan de beurt kwam om een nieuw lied in te zetten wat vervolgens iedereen weer meezong. Het ging zo:
Wij dóen ....... de rondjeszang, de rondjeszang, de rondjeszang; wij dóen de rondjeszang, de beurt is nu aan jóu ! Driemaal drie is nehégen, troelala, troelala; driemaal drie is nehégen, de beurt is nu aan jóu !
Ik heb mijn internetvriend en -zanger, Alex Cools uit d'n Udenhout, zelf pas 79 jaar, gevraagd om dit refrein nog eens te zingen. En hoe! Luister zelf maar eens naar bijgevoegd audiobestand!
Hartstikke bedankt, Alex !
Louis Sparidans, Grave