Louis Sparidans
Vorige week zat ik op een terras met een ongeveer even oude Tilburger. We kenden elkaar vaag. Kort tevoren had ik hem ontmoet toen hij me tijdens een wandeling aanhield omdat hij me meende te herkennen.
We kenden elkaar evenwel niet echt maar ik sluit niet uit dat we elkaar vroeger wel eens hebben gezien want hij was ook zo’n pakweg 75 jaar geleden ‘op de Veldhoven’ geboren. Maar verder hadden we eigenlijk weinig gemeen.
Onder het genot van een Tilburgs ‘trappiesje’ zaten we genoeglijk te praten over het Tilburg van vroeger toen hij plotseling uitriep: “Buksjèk”.
Ik verstond hem niet goed en vroeg het daarom nog eens. Daarbij wees hij op een man die op het pleintje voor ons zich regelmatig bukte om zo te zien sigarettenpeukjes op te rapen. Een tobberd’ zo te zien; helaas, ook Tilburg kent van die mensen.
Mijn terras-genoot vertelde daarop dat hij dat vroeger, vlak na de oorlog, tijdens de bevrijding van Tilburg in oktober/november 1944, ook nogal eens deed.
In ‘opdracht’ van zijn oudere broer die daarvan de shag verzamelde om er zelf weer een sigaretje van te kunnen draaien. Vooral in de buurt van plaatsen waar veel Amerikaanse, Canadese en Britse soldaten kwamen, bijvoorbeeld bij gaarkeukens, die voordat ze naar binnen gingen hun peuk op de grond gooiden.
Ja, nu wist ik precies wat hij bedoelde, alhoewel ik het woord ‘buksjèk’ (eigenlijk buk-shag) niet eerder had gehoord. Toch al, in zekere zin, een vroege vorm van recycling .....
Wat een rijke taal is dat Tilburgs eigenlijk!
Louis Sparidans
