Op de fiets nòr den Bels.

 

 

Op de fiets nòr den Bels.

 

 

 

Lest fietste ik op munne eelektrieke iebaaik in den Bels over un zooi kaseije oftewel kènderköpkes dètter de fietsbel van begòs te rinkele; ‘kreej zôgezeej op unne klinkerweg.

Mun bille trilde zèllufs over mun zaol, dus ik ging om börte op de pedaole staon.

‘Kwier ingehaolt dur un schôon Bels mwaddemwassèleke en nao un hallef uurke wies ik dè ze Veerooniekske hiette.

We hadde ut al gaaw over voetbal. De rooj duuvels zèn dees jaor veul beeter dan de hòllaandse leuwe.

Mar toen we op resteraant waare belaand hadde we gin ôog vur de sport.

Wel vur mekaare. Veerooniniek was in heur bedrèèf opgeklòmme van magazèènmister nòr afdêelingssjèf. Un jaor laoter opgeklomme van sjèf-postkaomerbewaorder tot deebieteure en kreedieteure bewaoker.

Zôogezeed unne karriejèère van’t irste sôrt. Vrèèmd genoeg vond ik dè ginne vraaweleke vervoeging.

 

Zèllufs Siejoo is mannelek sewèèl Veeroniekske as vraaw opgeklòmme waar in ut mannebolwèrrek van heur bedrèèf en Siejoo geworre was. Kommersjeel dierekteur.

Vruuger hiette dè direktriese en baoliemeedewèrrekster, tillefôniste en koffiejuffraaw.

Hullie werkster hiette in de waandelgange Kee WeeCee. en Kee waar unne ster in ut kööse van twalette, wastòffels en derèksieketoore.

Ze buunde en poetste dèt blonk as unne gouwe stööver. Zô belangrèèk wasse vur ut bedrèèf, volges Siejoo Veerooniek.

 

Toen Veeroniekske klaor was meej heur betôog, waar ik aon de burt.

As pensjoonaadoo wies ik alles over bôdschappe doen.

Meej un pôtlôoot schrèèf ik aatij alles op. Ik laas mèn leisje effe op:

Kèès en pindakèès, smèèrkèès en kwattastrooiselhaogelslag, Kneut vur op de witte mik en un hallefke bröön tarwebrôod, aajerkoeke, plekbôlle, toelaog vur op de bòtterham van de bêenhouwer.

Bevòbelt; un onske susies, zult in un bèkske, un schèèf bloedworst en kaontjes.

Unne rééjrug vur de hasjéé meej rooje kôol.

Bij de gruunteboer: èrpel, knolraope, jöön en slaoj meej èrtjes en péékes.

Van de suupermarsjee un pèkske stèèfsel vur de strèèk en meejpessaant un pèkske strèèkèèzerschuurpepier om de strèèkèèzerzôol zööver te haawe.

 

Ik vroeg tussenbaaje of ut vur Veerooniek nie loonlie aon de top is.

“Mar alleez mèn braaf mènneke” schrok ze.  Deeze vraog had ze van mèn nie verwògt.

Op zun Tilburgs gezééd en in heur ôoge waar ik unne reegelrèègte taotòlf.

Mar zônne appetjoek zèè’k naaw ôk wir nie.

Nao ut zôoveulste glas LaSjoeffe wouw’k heur de smaok van Schrobbelèèr laote leere kenne.

Mar naaw wil ut geval dè ze dè in den Bels nie overal kenne.

Dus viet ik mun èège fles Schrobbelèèr en vroeg kwaansuis aon de Chef-Gerant un paor glòskes.  Daor doen ze op terras in den Bels nie moelek over.

Meej drie glaoze glôskes kwaam’tie aongelôope en Oskar schonk ze alle drie in.

Hij tööte zun Belse lippe en begos te nippe.

Saome mee Veeroniekseke en Sjef-Gerant Oskar de Smet genoote we gedrieje van êene lieter Schrobbelèèr.

 

Op’t schaaje van de fietspaaje spraake we aaf om saome nòr ut EeKaa voetbal te kèèke as de Rooj Duuvels moete speule. We gaon dan wir op resteraant sewèèl  Veerooniekske zörregt vur unne dubbele friet stoof en ik vur unne lieter……. ge wit wel.

 

 

 Geert van Nunen.