Piet van Beers
Tilburg op zen bèst
Onze vadder stao in en blauw kieltje òn zen ketaaw
te lèùstere nòr et getok èn ons moeders gemaaw
Daor giender pruttelt èn krabbelt de vèùle laai
Hil de week deur enen bukkum èn sondags en aai
Allêen de spoele joele, tik tak hèrs en geens
Op zen bökske zen krökske, wènne stumper van ene meens.
Vruuger was aaltij hard wèèrke ene wèèver zen lòt
Hij reekende alles aaltij om per duuzend schòt
Naa gao ene wèèver ok vort grôts op zene stiel
èn et Krèùkedörp wort en stad dur zene textiel.
De klokken luije, et Zuije, dè tèlt ok vort mee.
Noest èn nèèver, vol meej èèver, de trots vant laand òn de zee.
Ze brullen allemol oover dè schôon Amsterdam
Mar wè kôope wij hier in Braabant vur dè gezwam
Ons Braabaantse afkomst verloochene dè doen we nôot
want dèmme krèùke zèn daarop gòn we hier groot.
Èn dan ons mèdjes, petrètjes,
blôozend èn gezond
Lèkker mollig, aaltij lollig,
zo ge ze nèrgens nie vond.
==========================
Tilburg op zijn best.
Onze vader staat in zijn blauw kieltje
aan zijn getouw
te luisteren naar het getok
en gezeur van moeder de vrouw.
Daar ginds pruttelt en kabbelt de vuile Laai.
Heel de week door een bokking
en des Zondags een “aai”.
Alleen de spoelen joelen heen en weer.
Op zijn buikje een kruikje het is toch geen heer.
Vroeger was het hard werken de wever zijn lot.
Hij rekende alles om per duizend schot.
Nu is een wever voortaan trots op zijn stiel
en het kruikendorp wordt een stad door Textiel.
De klokken die luiden het Zuiden telt mee.
Noest en nijver,vol met ijver
in dat land aan de zee.
Ze bluffen met zijn allen over dat mooi Amsterdam
maar wat kopen wij hier voor dat misselijk gezwam.
Onze Brabantse afkomst verloochenen we niet
want dat we “Kruiken”zijn verbergen we niet.
En dan…onze “medjes” portretjes,
blozend en gezond.
Lekker mollig, altijd lollig, die je nergens nog vond.
==========================