Dan mar behèlpe...

 

Dan mar behèlpe...

De Peer ha meer as twintig jaor

ene Kèrstkraans gekreege

Die wier gestuurd dur zenen baos

meej hêel veul heil èn zeege.

 

Hij was er zuutjes òn gewènd

as de klèèn kindjes kwaame

dèsse allemòl om de burt

er en flink stuk van naame.

 

Mar dees jaor wier der niks gebròcht.

zen wèfke zaat te kwèèke:

De bèkkers zèn ammol al toe

daor zit ik schôon te kèèke.

 

Jè — zeej de Peer — ik weet et nie

Messchien zèèk öt de graosie

gift de klèènkiendjes straks dan mar

en stukske spikkelaosie.

Lechim

Dan maar behelpen.

De Peer had meer dan 20 jaar

een Kerstkrans gekregen.

Die werd gestuurd door zijnen baas

met heel veel “Heil en Zegen”.

 

Hij was er stilaan aan gewend

als de klein kindjes kwamen

dat ze er allen om de beurt

een flink stukje van namen.

 

Maar dit jaar werd er niets gebracht.

Zijn vrouwtje liet dat blijken:

De bakkers zijn al allemaal toe

daar zit ik mooi te kijken.

 

“Ja, zei de Peer…ik weet het niet

mischien ben ik uit de gratie.
Geef de kleinkindjes straks in plaats van krans

dan een stukje speculatie.

===========