Dan mar behèlpe...
De Peer ha meer as twintig jaor
ene Kèrstkraans gekreege
Die wier gestuurd dur zenen baos
meej hêel veul heil èn zeege.
Hij was er zuutjes òn gewènd
as de klèèn kindjes kwaame
dèsse allemòl om de burt
er en flink stuk van naame.
Mar dees jaor wier der niks gebròcht.
zen wèfke zaat te kwèèke:
De bèkkers zèn ammol al toe
daor zit ik schôon te kèèke.
Jè — zeej de Peer — ik weet et nie
Messchien zèèk öt de graosie
gift de klèènkiendjes straks dan mar
en stukske spikkelaosie.
Lechim
Dan maar behelpen.
De Peer had meer dan 20 jaar
een Kerstkrans gekregen.
Die werd gestuurd door zijnen baas
met heel veel “Heil en Zegen”.
Hij was er stilaan aan gewend
als de klein kindjes kwamen
dat ze er allen om de beurt
een flink stukje van namen.
Maar dit jaar werd er niets gebracht.
Zijn vrouwtje liet dat blijken:
De bakkers zijn al allemaal toe
daar zit ik mooi te kijken.
“Ja, zei de Peer…ik weet het niet
mischien ben ik uit de gratie.
Geef de kleinkindjes straks in plaats van krans
dan een stukje speculatie.
===========