Henk van Mierlo
- Geboortedatum: 01-05-1960
- Sterfdatum:
In een klein huisje aan de H. Berkvensstraat in de Theresiawijk, hebben Annie en ik een kamer ingericht, waar ons eerste kiendje ter wereld kan komen.'t Is woningnood en we wonen (traditiegetrouw) in bij mijn vader.
Voor ongeveer 800 gulden hebben we vloerbedekking, een opklapbed, met ombouw, en een paar stoelen en een tafel gekocht. Zelfs aan de gordijnen hebben we gedacht. Bijna vanzelfsprekend, kochten we dat op afbetaling.
De moeder van Annie woont in de Jan Aartestraat. We zijn er op een mooie lentedag op visite. "Ze loopt op het laatst" zeggen ze dan, en terwijl we aan een bakske thee zitten, komen ineens de weeën. Het is schrikken want het is zo'n week of zes te vroeg.
Er is nog tijd om een taxi en de vroedvrouw te bellen en op de eerste mei 1960, (een nieuwe lente, een nieuw geluid), om 18.00 uur wordt ze geboren, ons zondagskiendje, lentebaby, onze trots, Jolein, bijna 6 pondjes en mooie lange zwarte haartjes.
Wat zijn je handen toch groot als je voor de eerste keer zo'n klein kindje in je armen houdt....
Zij heeft haar naam te danken aan Mw. Ramperti de vroedvrouw die ons eerste kiendje ter wereld hielp. We wisten bij de geboorte nog geen naam voor haar. Evengoed; Ramperti vraagt hoe ons dochtertje moet gaan heten, ze vraagt aan Annie "hoe heet jouw moeder?"
"Jo" is het antwoord. "En die van jou?" priemt ze met haar ogen in mijn richting. "Lena" .
"Joleen, Jolena, Jolein, wè vende er van?"
Jolein is het dus geworden.
Jolein is zeer geïnteresseerd in sterren en planeten en toen ze daar op school mee bezig waren, heb ik een schaalmodel op papier gemaakt waarmee ze een idee kreeg van de afstanden tussen de zon en haar planeten. Ik weet nog hoe trots ze er op was dat de meester (Janssen van de Openbare school, helaas niet meer onder ons) het aan de hele klas had laten zien.
Omdat mijn baan daarom vroeg, verhuisden we in 1974 naar Gorinchem oftewel Gorkum. Met haar veertien lentes werd ze ineens een door de jongens nagefloten puber en dat was zeker even wennen, voor haar maar ook voor haar ouders.
Ze ontwikkelde een kritische maatschappijvisie en toen ik een keer ging demonstreren in Utrecht waarschijnlijk tegen het gebruik van kernenergie - ik weet het niet echt meer want we liepen vaker mee - zijn we samen op de motor in de stromende regen heen en weer gereden met zo'n 50.000 andere demonstranten het slechte weer getrotseerd.
Toen we eind 1976 weer terugverhuisden naar Tilburg trouwde ze en bleef in Gorkum wonen. Helaas voor haar werd het huwelijk niet helemaal wat ze ervan verwacht had en zo "remigreerde" ze begin jaren tachtig naar Tilburg.
Ze is inmiddels een mooie vrouw die al tegen de vijftig aan loopt (sorry Jolein ;-) ) en trotse moeder van vijf kinderen.
En vooral, ondanks dat ze een tijdje in Gorkum heeft gewoond, een echte Tilburgse, met hart voor haar stad, want al woon ik al jaren niet meer in Tilburg, zij houdt me op de hoogte van wat er in de stad gebeurt, onder andere door me op websites over Tilburg te wijzen.
Henk van Mierlo
Nuenen
