De ouderwetse postbode

  • Datering van de gebeurtenis: Rond 1950

TNT-Post heeft onlangs besloten alle full-time-postboden te ontslaan. Het zal u niet zijn ontgaan. Het gaat om zeker 14.000 mensen. Je zult er maar bij horen!

Dit doet me denken aan "vroeger", tijdens mijn jeugdjaren in Tilburg. Een postbode was in die tijd nog "iemand". Het waren altijd mannen. Mannen in uniform, voorzien van koperen knopen met een indrukkende pet op (met het embleem van de PTT), heel vaak ook nog met een snor.

Door en door betrouwbaar; het waren immers overheidsdienaren. Het leek een baan "voor het leven" en meestal was dat ook zo.

Ze deden een beetje denken aan een politie-agent maar dan meestal veel vriendelijker, je hoefde er niet bang voor te zijn!

Ze brachten de post in die jaren nog twee keer per dag rond, 's morgens en 's middags en dat, terwijl er eigenlijk bij lange na niet zoveel post was als tegenwoordig, ook al is die hoeveelheid inmiddels al weer wat geslonken door de komst van internet.

En als je iemand in Tilburg een brief wilde sturen, hoefde je er geen "Tilburg" onder te zetten, laat staan een postcode. Je plaatste dan gewoon de woorden "Stad" of "Alhier" in plaats daarvan en als je echt chique wilde doen gebruikte je de afkorting "e/V" van "en Ville".

Ook de kosten vielen alles mee. Op een ansichtkaart (met maximaal vijf woorden erop) hoefde niet meer dan een postzegel van twee cent. Alleen ..... de ansichtkaart zelf kostte toen al een dubbeltje!

Dan die postboden van tegenwoordig, hippe jongens en meisjes, leuk om te zien. Maar, het moet altijd vlug/vlug. Zodoende wordt er wel eens een brief verkeerd bezorgd, maar dan stop je 'm toch gewoon zélf in de bus met het juiste adres.

Ze werken op basis van stukloon en dat is volgens TNT-Post "stukken" goedkoper (het woord zegt het zelf al). We danken dit allemaal aan de privatisering!

Zouden we er niet allemaal gelukkiger van worden? Zo was ons toch door de politiek beloofd? Of gold dat alleen voor de privatisering van de energiebedrijven?

Tjonge tjonge, het geluk kan niet op!

 

Louis Sparidans, Grave

 

Als toegift nog een Surinaamse postzegel met de afbeelding van Pirke, over wie mijn vorige bijdrage ging. Met dank aan BeeldOnline.

 

Media