- Datering van het verhaal: 24 oktober 2010
Weer een periode afgesloten
De herfst is voor velen een periode dat ze een beetje zwaarder op de hand worden. Daar is soms een reden voor, maar de prachtige herfstkleuren zouden moeten werken als een oppepper. Ieder seizoen heeft zijn charmes. Maar genoeg over dit mooie seizoen en zijn invloed.
Vlak voor de herfstvakantie bezocht ik mijn oude school en tevens oude wijk Theresia. Dit bezoek was op de valreep voor de herfstvakantie. De school was aan zijn laatste week begonnen in het "oude" gebouw zoals dat genoemd werd. Na de herfstvakantie gaat de "Stappen" naar de "nieuwbouw", oftewel de MFA (multifunctionele accommodatie) een combinatie van een wijkgebouw, school en voorzieningen zoals huisarts en andere hulpverleners. Dit is zowel in Tilburg als Nederland niet uniek. Ze rijzen als paddenstoelen de grond uit.
Voor de wijk wordt een periode afgesloten, de voormalige (jongens)school is niet meer. Sinds meerdere jaren was dit overigens al een gemengde school.
Onbewust moest ik toch terugdenken aan mijn eigen schooltijd toen ik even voor de klas het verhaal over Edith Bartels mocht vertellen. Mijn schooltijd was toen alweer ruim veertig jaar geleden.
Ik moest terugdenken aan een bijzondere herfstvakantie, samen met de heer Vos van de vierde klas gingen we in de bossen op zoek naar bijzondere planten. Hij haalde ons op school op met zijn VW-1600 variant, een bestelauto waar er niet veel meer van zijn. Zo'n zelfde auto had kruidenier de Bruin uit de Schaepmanstraat. Het was in principe een VW-Kever met een grotere motor en ander jasje.
Ik realiseerde mij, wat is veertig jaar, over nog eens veertig jaar denkt misschien iemand uit groep zeven van nu aan de mijnheer die vertelde over Edith Bartels, het meisje uit Theresia dat vergast is...Dan inmiddels ruim honderd jaar geleden, dus midden vorige eeuw...Mensen die het meegemaakt hebben, die oorlogjaren, zijn er niet meer en hun kinderen na alle waarschijnlijkheid hoogbejaard of inmiddels overleden.
Het gebouw van de voormalige (jongens)school blijft behouden, het gaat er wel iets anders uitzien, het worden appartementen. De speelplaats wordt een gemeenschappelijke tuin. Misschien loopt over veertig die leerling rond door de tuin met zijn kinderen of misschien wel inmiddels kleinkinderen. Hier is(o)pa nog naar school gegaan..
Bij het verlaten van het schoolgebouw moest ik even terugdenken aan 2006, toen bezocht ik voor het eerst (na ruim vijfendertig jaar) mijn oude school met twee voormalige klasgenoten. Ook dat was toen inmiddels alweer vier jaar geleden. In mijn gedachte was het alsof het gisteren was...
Op weg naar huis maalde de feiten door, ze verdrongen zich. De oud papieracties, het sparen van het zilverpapier, de schooltandarts, het patronaat, kindervakantiewerk weken, schoolreisjes, klasgenoten, kerkbezoeken, zwemmen aan de Ringbaan-Oost, knoeien met de kroontjespen en inktlap, de opklapbare banken, de schoolplaten en zo ging het nog dagen door...In mijn gedachte werden jaren één kluw, wanneer was wat ? Het lijkt allemaal zo kort geleden.
Rien van der Heijden
2010 (001)
Foto's:
Suzanne Verhagen fotgrafie in opdracht en in samenwerking met Stichting Verleden tot Heden
