We lusse ze gruun

  • Datering van de gebeurtenis: Jaren vijftig resp. vanmiddag

'Lottum mar kome, 'k lussum gruun', zo ving ik vanmiddag het eind van een gesprek op tussen twee mannen aan het Stadhuisplein.

Ik was op weg naar Vincents Tekenlokaal in het Paleis Raadhuis, in het kader van het Museumweekend. Jammer, dat ze meteen daarna afscheid namen, want ik had best willen weten waarover ze spraken.

Het klonk zo strijdvaardig, om niet te zeggen strijdlustig en daar hou ik wel van. Ofschoon, 'gruun' is ook wel de kleur van vrede en van hoop.

Ik had een dergelijke uitdrukking al lang niet meer gehoord, maar ik herinnerde het me meteen weer van vroeger.

In mijn jeugdjaren namelijk, als we thuis de rondjeszang "deden", was er altijd wel iemand die dit lied zong en dan refreinden we allemaal tussendoor: 'en loat ze mar komen ..... we lussen ze gruun!'.

Het begon met: We hebbe de schônste stad van't laand en onze vadder is fabrikaant, en losse mar kome ...... we lusse ze gruun'.

Ik heb nog niet de moeite gedaan om de gehele tekst te achterhalen maar 'een beetje Tilburger' van vroeger kent dit vast nog wel uit z'n hoofd.

Louis Sparidans, Grave

Alle rechten voorbehouden