Louis Sparidans
- Datering van de gebeurtenis: de eerste vier weken, van 10 mei tot 6 juni 1940
Op donderdag 6 juni 1940 was de Tweede Wereldoorlog vier weken ‘oud'.
De ‘Nieuwe Tilburgsche Courant' zette die dag haar optimistische toon als volgt voort.
Tilburg's Ziekenhuis in oorlogstijd - Dagen van hoogspanning achter den rug.
Twee hulp-ziekenhuizen bewezen goede diensten.
Tot de instellingen die zeer nauw bij den oorlog betrokken werden, behoorde uit den aard der zaak Tilburg's ziekenhuis, waar een aantal gewonden van drie nationaliteiten verpleegd is en nog verpleegd wordt.
Dank zij de bereidwilligheid van den geneesheer-directeur, den heer dr. F.S. P. van Buchem, zijn wij thans, nu er weer rustiger tijden zijn aangebroken, in de gelegenheid onze lezers een en ander te vertellen over het leven van ons ziekenhuis in de dagen van angst en spanning.
Nederland in oorlog!
Zoodra deze onheilsmare op den historischen Vrijdag van 10 Mei bekend werd gemaakt maakte het ziekenhuis zich gereed om de slachtoffers, die hierbij zeker vallen zouden, een zoo goed mogelijke verzorging te kunnen geven.
De eerste vraag die hierbij naar voren kwam was natuurlijk de plaatsruimte.
In normale omstandigheden is het ziekenhuis immers reeds zeer bezet, zoodat het uitgesloten moet worden geacht, dat zonder ingrijpende maatregelen daarnaast nog een aantal soldaten zou kunnen verpleegd worden.
Men heeft de plaatsruimte gevonden door die zieken wier verblijf in het ziekenhuis niet allernoodzakelijkst was, reeds den eersten dag van den oorlog naar huis te brengen en hen aldaar te doen verplegen.
Een en ander is geschied in overleg met den Directeur van den Geneeskundigen Dienst.
Reeds spoedig daarna werden de eerste gewonde Nederlanders, Franschen en Duitschers opgenomen.
Het St. Jozef Studiehuis ("Rooi Pannen") en het "Cenakel" zijn toen als hulpziekenhuizen ingericht.
In minder dan 24 uur werden hiernaar ongeveer 120 patiënten overgebracht. Uit den aard der zaak beschikte men nu niet over voldoende bedden.
Deze zijn op kosten der gemeente in verschillende zaken in de stad gerequireerd, zoodat inderdaad in den kortst mogelijke tijd aan de wenschen van de bezetter was tegemoetgekomen.
Met de hulpziekenhuizen had men nu voldoende ruimtes.
Bovendien heeft Tilburg in zijn ziekenhuis zoolang als dit "Feldlazarett" geweest is, steeds nog de beschikking gehad over twee van zijn afdeelingen, zoodat de eigen operaties altijd hebben kunnen doorgaan.
Voor wat de werkwijze voor de burgerpatiënten betreft was deze zoo, dat deze allereerst naar het groote ziekenhuis werden vervoerd alwaar dan beoordeeld werd of opname aldaar of in een der twee hulpziekenhuizen zou geschieden.
In de hulpziekenhuizen werd de verzorging waargenomen door particuliere verpleegsters uit de stad en verpleegsters van het Wit-Gele Kruis.
Specialisten legden geregeld bezoeken af in de hulpziekenhuizen, waar nog een assistent-arts van het grote ziekenhuis inwonend was.
Men kan dus wel zeggen, dat ook in deze hulp-ziekenhuizen de verzorging der patiënten in elk opzicht in orde is geweest.
Naast allen, die hierbij hun medewerking verleenden hebben zich ook hier vrijwillige motor-ordonansen verdienstelijk gemaakt. Deze reden den heelen dag met boodschappen op en neer en onderhielden zoo het contact tusschen het groote ziekenhuis en de hulphuizen.
In het "Feldlazarett" werd de medische dienst door Duitsche medici waargenomen doch op verzoek van deze Duitsche artsen hebben de religieuze zusters voor de verpleging zorg gedragen.
De Duitschers waren over het werk der nonnekes buitengewoon tevreden, welke tevredenheid Heinrich Himmler, de chef van de S.S., die in de eerste dagen een bezoek bracht, op een sympathieke wijze vertolkt heeft.
De heer Himmler wilde de zusterkens als blijk van erkentelijkheid zelfs een een cadeau aanbieden, waarvoor zij een wensch mochten uiten.
In het "Feldlazarett" bevonden zich alleen gewonde Duitschers.
Franschen en Nederlanders werden gezamenlijk op één zaal verpleegd.
De grootste drukte is nu achter den rug, doch ook heden worden er nog verschillende Nederlanders, Duitschers en Franschen verpleegd.
Sinds het opbreken van het "Feldlazarett" zijn thans echter ook voortaan de gewonde Duitschers aan de zorgen van de medici van het ziekenhuis toevertrouwd.
Eenige malen is er voor de Fransche en Nederlandsche gewonden een dankbaar gebruik gemaakt van den in onze stad bestaanden Bloed-transfusiedienst.
Deze dienst heeft echter lang niet zoo vaak in functie behoeven te treden als men vóór het uitbreken van den oorlog verwachtte, omdat de gevallen, die Tilburg te verpleegen kreeg, hiervoor maar enkele malen in aanmerking kwamen.
Momenteel gaat het leven in ons ziekenhuis, dat geteekend is met het Roode Kruis, dat Duitschers op de daken geschilderd hebben, weer zijn normale gang.
De hulpziekenhuizen zijn weer leeg.
In de bijzondere zorgen, waarvoor men zich plotseling geplaatst gezien heeft, is op een uitstekende wijze voorzien, zonder dat de verpleging der gewone patienten hierdoor in het gedrang behoefde te komen.
Het ziekenhuis van Tilburg kan met voldoening terugzien op de wijze, waarop het zich van een zware taak gekweten heeft.