Geert van Nunen
Trieste zaoterdag.
(Spoorzône en witte bloeskes.)
Unne echte trieste zaoterdag was’t.
De zon wilde d’r zonnestraoltjes gère kwèèt mar dè wier hardhaandig afgestraft dur striemende haogelbuie, séékuu, natte sneuw.
Hoe diejen vrije dag ingevuld moes worre wiesse we al rap.
OnsSofie ging d’r kedookaorte van Vee & Dee soldaot maoke en ik ging mèn oore te lööstere legge ôn de Spôorzaone ôn de aachterkaant van’t setraol stesjon, on gééne kaant van de lèèn,zôgezeed.
‘Kheb trouwes bist meelij mee den V & D. Veural meej de femilie Brènnermijer, zôo hiette hullie volleges mèn. Vroome meense!
Vruuger was’t net as bij de H.E.M.A. (Hollandse Eenhèdsprèze Maotscheppaaj Amsterdam) verrèkte goeiekôop.
Naaw vekôope ze daor bist Veul & is’t ôk godsjeezus Duur. Echt V & D dus.
Mèn Sofieke ging vur de seel, zis ze. Ik zeej nog: “Dè hiet Sale en dè schrèèfde as Sale en ginne seel. Vruuger hiette dè; öötvekôop meej grandiejooze ôpröömkortinge”
OnsSofie ha’get staon op un wit bloeske. Die had ze gin, teminste te wèènig, zis ze.
Mar wèlleke vraaw heej teegesworrig gin kaast meej witte bloeskes. Wij hebbe daor zèllefs boove op zolder un aparte kaast veur. Intje vur zoomerse en wèènterse kléékes. En toch heej ze d’r nog te wèènig.
Mar goed, ik ging nôr de Spôorzaone. Ze waare daor beezig meej vehaole vertelle om zôodoende de nuuwe toekomst van al die aawe gebaawe te bepaole. Dè had de gemêente al gedaon, maar dees was vur de vörm, zeg mar.
Omdèt zôn kaoj weer was, was’t ontiegeluk druk, daor binne in gebouw 79. Meej gesprooke poowéézie, zang en getokkel op unne gietaar, afgewisseld meej teneelspel meej interaktievetèèt meej’t puubliek, hielde Fraans van Meer en Sjaak van de Ven, twee méénse die gemeete nôr durre aachternaom meer meej waoter dan meej’t spôor te maoke hebbe, ’t vôllek in de ban.
De vier mènnekes van’t kabbarèè zörgde vur de rest van’t proogram.
Hullie hadden’t over van alles en nog wè en zô kwaam ik in afgedwaolde gedaachte bij Boerke Mutsers in’t Zaand terèèchte. Dè liep nie goed aaf.
Onderweegs nôr höös reej ik ôk in gedaachte over diejen grèèze aolgladde makadamweg waor ’t fèèn rolschôtse was en dôgt ik aon de roetsbaon meej van die houtere schöötjes.
En op un lèpke tapijt kôste van de glijbaon. En nao aflôop kreegde un fleske Hero appellesap van onze paa, die in de spultöön ôn un toffelke zèn pilske aachteroover sloeg sewèl ons smoeder van unne kwatta genoot en op de klèèn manne paaste. In gedaachte was ik nog steeds onderweegs nôr de haandboogdoel van de haandboogschutters van Handboogvereniging “de Vriendschap” die daor ônt Kôoningschiete waare.
Ik môgt daor pèèle draoge. De schutters mikte die pèèle meej gang in’t blezoen, liefst in de rôos en ik mocht ze de hêele middag èlleke keer vèftig meeters hèrs en geens terug sjouwe. Aon de vèere van die pèèle kôs unne schutter zien wèlleke d’n humme was.
Mar aongekoome bij den “Boer” merkte ik dè’k glad vekêerd zaat.
‘Khad êerder over de spôorlèèn moete oversteeke om töös te koome.
Meej dank ôn de kastelèèn kos ik hum en de Schrobbelèèr de schuld geeve.
Mar daor trappe ze bij “Hööze waor ik woon”, nie in.
Plèstiek zèèkskes gevuld meej witte bloeskes en nog meer veraajde dè mèn Soofieke mêer dan geslaogd was. De kapper had de rest gedaon en naaw hebbe we opnuut ’t zonneke in höös.
En dan zèèn we allebaaj zo zwak dè un Schrobbelèèrke ons wir op de bêen moes hèlpe.
“Trieste zaoterdag” moes afgedronke worre.
Geert van Nunen.
Tilburg Wiki