Kerstkientje opnuuw in de kraante

‘tKerstkientje opnuuw in de kraante

en wir nôr de vliering.

 

Hèktor d’n hond laag veur aon in de leege kerststal en klaogde teege Gijs de lèste herder die de lèste mos moes opveege en in‘t mosdööske moes stoppe.

Ze hadde vur de zôveulste kêer moete opdraove. Gaaw zo-n sistig jaor.

Gijs de aawste herder beaomde dè.

Zèn gezicht, zwartgeblaokerd dur de kènder, stond’r triest bij en meej zunne herdersstaf schuierde hij de stal nog un bietje bij.

Die kènder, naaw zèn ze opa en oma, staake dan un kerstkèrske aon en hielde ut vlèmmeke onder dieje herder zunne troonie. Laoter bleek dètter unne zwarte kôoning tusse ööt gepèèrd was, hij hatter ginne zin mir in. Dus daorom moes dieje herder d’r aon geleuve. Den Engel was al rap nôr zun nisje gevlooge om pas volgend jaor wir ööt te vliege. Hij had al te veul gehöörd en gezien.

Ôk dèt kientje Jeezus ut moelek had. In de kraant waor hij öötgepakt kwaam, die van veurig joar en laoter dus, stonde al zat èrregere dinge.

Vanööt zun kribke kos hij de tilleviezie zien en hööre en omdèt unne brêedbild TeeVee was had dieje klèène unne breeje viezie op’t gehêel gekreege.

Dun zwarte herder stond mistal vlak bij hum in de buurt en ze kletste snaachts hil wè aaf en ut ging mistal oover meense die meej Kerst gin plek hadde om te slaope, ging dak boove dur harses hadde , gin eete en veul kaaw leeje in die verrekte tentjes.

En waorom blaoze zullie dur èège zô gère op omdè hullie Jeezus unne aandere Jeezus is dan die van ons. Gijs spraak de belangrèèkste woorde. “Jeezus, zeetie”;  “hèdde gij die brööne fles Schrobbelèèr zien staon? Die hè’k alvast in de bêeldedôos vestopt. En meej de nuuw kraante van tweeduuzendvèftien kunnen we op zolder ons un hil jaor  bijleeze. Snapte?”

“Hèdde gij dan ôk van die glaoze glôskes? Vroeg ‘tklèèn kientje, wèès as ie was.

“Mar niks teege ons smoeder zegge war!”

“En”, zeej Gijs; “Jeezus ge meugt niet kwaansele meej diejen Schrobbelèèr.

Dè doen de pestoor en kappelaon toch ôk nie meej hullieje miswèèn.

 

Geert van Nunen.