Piet van Beers
Onze Jos (men op êen nao jongste bruur)
dè was ene mèlkboer.
In et dorp waor ik geboore zèè,
daor had ie zene “ toer”.
Hij was en heel bekènd figuur,
meej zen pèrdje èn zene waoge.
Behalve ’s Zondags kwaam ie bij,
Mar…toen ie op enen dag,
zene toer hêel goed verkôope kon
begos ie ( saome meej zen vrouw),
en FRIET ÈN IJSSALLON.
Ze kosse daor ( hèb ik geheurd),
hêel goed de kost verdiene.
Dè laag nie allêen òn onze Jos,
mar zeeker ôk òn Miene.
Wè ik hier opgeschreeve hèb,
dè is al lang geleeje.
Dè kènder zèn allang öt hèùs.
Mar ze zèn nog meej der tweeje.
Onze Jos die heej….sins dieje tèèd,
gin friet mir hoeve bakke.
Hij zit naa iederen dag opnuu,
in zene luije stoel “te kakke”.
---PJM---
ONZE JOS.
Onze Jos (mijn op een na
jongste broer)
dat was een melkboer.
In ’t dorp waar ik geboren ben
daar had ie zijne “ toer”.
Hij was ’n heel bekend figuur
met z’n paardje en zijne wagen.
Behalve ’s Zondags kwam ie bij
z’n klanten alle dagen.
Mar…toen ie op een dag
zijn toer heel goed verkopen kon
begon ie ( samen met z’n vrouw)
’n FRIET EN IJSSALLON.
Ze konden daar ( heb ik gehoord)
heel goed de kost verdienen.
Dat lag niet alleen aan onze Jos,
maar zeker ook aan Miene.
Wat ik hier opgeschreven heb
dat is al lang geleeje.
De kinderen zijn allang uit huis.
Maar ze zijn nog meet hun tweeje.
Onze Jos die heeft….sinds die tijd
geen friet meer hoeven bakken.
Hij zit nu iedere dag opnieuw in
zijne luie stoel “te kakken”.
---PJM---