Piet van Beers
Dat GAAT naar den Bosch toe……
De eerste zondag van Mei
gingen er (vroeger) altijd
bedevaarten naar den Bosch toe.
Ook vanuit Loon op Zand.
Twee keer ben ik daar( in 1946-1947)
deelnemer van geweest.
Vooral in de oorlogstijd
en de eerste jaren daarna
waren deze tochten goed bezet.
De reis werd in die tijd georganiseerd
door Graard Ligtenberg
die met een Pater Kapucijn
(blotevoetenpater) de stoet aanvoerde
en leidde.
In Loon was er een Broederschap
van de Zoete Lieve Vrouw.
Heel veel parochianen waren daar lid van.
Ook niet-leden mochten aan de voettocht deelnemen.
's Morgens in alle vroegte
werd vertrokken vanaf het Oranjeplein
en men ging dan langs de Loonse duinen
door zandwegen en karresporen
richting Cromvoirt.
In deze plaats gingen we
naar de vroegmis en later
naar een (bruin) café
waar de meegenomen boterhammen
werden genuttigd.
Na enige tijd vertrokken we dan
weer gezamenlijk en
onder het zingen van Marialiederen ]
en het bidden van de rozenkrans
naar den Bosch.
De titels van de liederen die we zongen
ben ik vergeten maar het waren er
minstens twee of drie.
Allen werden op "marstempo" gezongen.
Achter deze stoet reed
(vanaf het vertrek)
een platte boerenwagen waarop onze proviandzakken en pukkels
werden vervoerd.]
Mochten er onderweg ]
bedevaartgangers onwel worden ]
of te veel blaren hebben opgelopen, ]
dan konden zij daarop plaatsnemen.
Het gold als een schande
] als je de tocht op deze mannier]
zou beëindigen.
Rond vijf uur 's middags
als de stoet arriveerde, ]
werden in Loon de klokken geluid. ]
De jongelui die voorzien van zelf gesneden wandelstokken
en zwart van stof en transpiratie]
de kerk betraden waren trots
op hun geleverde prestatie.
Hier volgde dan nog
een plechtig afscheidslof
en hield de "Blotevoetenpater"
een korte preek.
Thuisgekomen werden we ook ]
nog eens verwend door onze ouders
die wellicht in hun jonge tijd d]
eze voettocht naar Den Bosch
ook volbracht hadden.