Stadsmuseum Tilburg
Foto vlnr: Eva Emmen (Hanneke Gerritsen), Joris Donders (Kees van den Berg), Sabine Maes (Helga Deen) en William van Dijk (Willy Deen).
Om zich goed in de tijd en de gebeurtenissen in te leven heeft de cast verschillende dingen ondernomen. ‘In haar dagboek vertelt Helga dat ze regelmatig te vinden was bij het Galgenven in Berkel-Enschot en het Belvertsven in Oisterwijk, als groep zijn we hier ook een aantal middagen gaan wandelen voor de beleving. Maar ook kamp Vught hebben we bezocht. Het bijzondere is dat Helga beschrijft hoe ze in een fietsenwinkel aan de Bosscheweg een fiets koopt. Laat ik nu in het huis wonen waar voorheen de fietsenwinkel gevestigd was,’ zegt William. ‘Ook hier zijn we als cast samengekomen, het is ook een plaats waar Helga zeker geweest was.’
Zo zijn de spelers diep gegaan om zich in te leven in de personages en zo vlak voor de première waren ze er helemaal klaar voor om het aan Tilburg te laten zien. ‘Toen op donderdag 12 maart vanuit de regering de mededeling kwam dat er tot 1 april geen bijeenkomsten georganiseerd mochten worden voor meer dan 100 personen, dachten we nog heel praktisch dat we de première op 28 maart voor een kleine groep gingen spelen en dat het tweede weekend van de optredens op 4 en 5 april gewoon weer voor een volle zaal zou kunnen. Want net als veel mensen in Nederland realiseerden we ons toen nog niet wat de impact van het Coronavirus zou zijn. We hadden echt geen idee, de gedachte was echt: als we wat aanpassen kan het gewoon doorgaan.’
Waren ze nog hoopvol op donderdag 12 maart, op 13 maart hakken de spelers en regisseur toch de knoop door om de uitvoering te verplaatsen naar het najaar. Het zijn al lopende afspraken waardoor het beter uitkomt om het over de zomervakantie heen te tillen. Wat met de een paar dagen later afgekondigde maatregelen een gelukkige keus blijkt te zijn. Hoewel de regisseur het voldoende leek als de spelers hun repetities weer hervatten na de zomer gaven de spelers er toch de voorkeur aan de repetities door te laten gaan.
‘Niet meer iedere week repeteren,’ zegt William, ‘maar om de drie weken middels videobellen. We willen elkaar af en toe toch zien en we willen de tekst graag levendig houden. Dus we komen dan samen via Skype beeldbellen en spelen dan het hele stuk samen wat ongeveer vijf kwartier duurt. We merken telkens dat de tekst er nog goed inzit maar het inleven is wat lastiger als je achter je laptop zit. Tijdens de laatste repetities in maart droegen we de toneelkleding al en hadden we rekwisieten zoals oude valiezen. Hierdoor zit je dan meteen veel meer in het verhaal en de gebeurtenissen.’
‘Met z’n vieren vinden we het een bijzonder stuk om te spelen. Als je je inleeft en gaat realiseren dat Helga en haar familie geen idee hadden wat hun boven het hoofd hing. Dan grijpt het spelen van bepaalde scenes ons aan en komen er emoties om de hoek kijken. Het is ook knap van schrijver/regisseur Piet van Eijkeren die via herinneringen, gedachten en dromen van Helga ons het verhaal van de familie Deen laat vertellen. We hopen dit gevoel ook over te brengen als we in september en oktober spelen in het LOFT-theater aan de Ringbaan Oost.’
Meer over theater Helga Deen, regie Piet van Eijkeren
Dit verhaal behoort tot de reeks Tilburg in tijden van Corona. Op basis van interviews worden mensen in gemeente Tilburg gevraagd te vertellen over hun ervaringen met het coronavirus. Dit verhaal is geschreven door Ans Holman, mei 2020.