Volgens voorzitter Tuncer Arisoy is Tuinpark De Hazennest een van de best georganiseerde volkstuincomplexen van Tilburg. “We zijn best streng, zodat iedereen de regels naleeft,” vult hij aan, waarmee hij lijkt te bevestigen dat hij geen grap maakt. De goedlachse voorzitter heeft volgens eigen zeggen zélf de allermooiste tuin van het complex. Maar dat is wél een grap, aldus Henk.
Voor eigen gebruik
Henk en Jo tuinieren bijna het hele jaar rond. Op hun 360 vierkante meter herken je de traditionele Hollandse moestuin. Eind september staan er nog keurige rijtjes met rode -, spits- en savooiekolen naast een prachtig veld met boerenkoolplanten. Achter de bolchrysanten en aronskelken pieken preibladeren de lucht in. Alles bij elkaar is dat veel groente voor een echtpaar dat qua leeftijd richting de tachtig gaat. “Hoho, we hebben ook kinderen hè,” maakt Henk duidelijk. “En die hebben ook weer kinderen. Nee, alles wat hier staat, is voor eigen gebruik. En wat overblijft, gaat in de wekpot. Ons huis staat er vol mee.”
‘We hopen dat mensen uit verschillende culturen elkaar opzoeken.’
De tuinen van mensen met andere culturele achtergronden – “Marokkanen, Afghanen, Turken, Polen en één Irakees,” somt Tuncer op – herbergen een compleet ander arsenaal aan groenten: heel veel aubergines en pepers onder andere. Tuncer: “Veel van die mensen beleven zo’n tuin heel anders dan Nederlanders. We organiseren activiteiten in de hoop dat culturen elkaar opzoeken. En er worden veel uitheemse groentezaden met elkaar uitgewisseld. Zo heb ik nu Poolse aardbeienplanten op mijn tuin staan.” Waarop Henk aanvult: “Vroeger was de sfeer gemoedelijker. De buitenlandse mensen mixen niet zo snel met de Nederlanders, maar ze zijn ontzettend gastvrij. Als ze samen zitten te barbecueën en ik loop voorbij, krijg ik spontaan iets aangeboden. En de laatste jaren kweek ik pepers, dat deed ik voorheen nooit.”
‘Op de plek van onze moestuin, graasden vroeger onze koeien.’
Zowel Jo als Henk werden geboren op boerderijen in Tilburg-Noord. De ouderlijke boerderij van Jo is nu een monument aan de Hazennest-West, terwijl die van Henks ouders op Moleneind stond. Jo: “Waar nu onze moestuin ligt, graasden vroeger onze koeien. Als kind hielp ik mijn moeder in de moestuin. Na ons trouwen ging ik groenten verbouwen in de tuin van mijn dochter.” Ook Henk kreeg zijn groene vingers van huis uit mee. “Naast mijn werk bij Van Gend & Loos heb ik altijd tuinen van anderen onderhouden, het was een bijverdienste. Zelf hebben we een flinke siertuin en nog steeds zorg ik voor de tuin van de kinderen en die van het clubhuis op De Hazennest.”
‘Vakantie? Die vieren we hier op de tuin.’
Van alle gewassen die hij teelt, vindt Henk aardbeien het mooiste gewas, witlof misschien wel het meest bijzondere. Jo geniet vooral in het voorjaar, als alles weer opkomt: “Tijdens de winter maken we plannen voor het nieuwe seizoen. Wat moet waar komen en welke mest hebben we daarvoor nodig, dat tekenen we allemaal in.” Gevraagd naar het grootste verschil tussen de moestuin van twintig jaar geleden en nu, draait Henk zijn hoofd veelbetekenend naar de tuin van zijn buren. Die ligt er heel wat minder strak bij dan zijn keurig geschoffelde en aangeharkte perkjes. “Ze zeggen dat het zo hoort, maar eigenlijk kunnen ze het niet bijhouden,” is zijn heldere conclusie. Voor Henk en Jo is deze tuin een paradijs. “Vakantie? Nee, dat hoeft niet zo nodig voor ons. In de zomer willen wij sowieso niet weg, dan valt er veel te oogsten. En hier bezig zijn is toch het mooiste wat er is.”
