Gladdighei
«Koos — zeej Merie — ge mot tòch is
nòr onze Graod gòn kèèke.
Dèt nie oe liefste zwaoger is
meugde nie laote blèèke.
Nao veul getoeter en gemaaw
issie toen mar gegaon
mar terwèèl ie daor binne zaat
was et ònt vrieze gegaon.
Bij et wèggaon schoof ie èùt opt èès
zen linkerbêen dè knakte
toen ie vlak vur de Gaasthèùsdeur
teege de wèèreld kwakte.
«Kèk, zeej Kóós, dès naa mèn fertèùn
zôoiets moet ik wir trèffe.
Ik kwaam vur en ketierke langs
naa lig ik er weeke nèffe.
===Lechim===
Gladheid…
“ Koos” zei Marie “je moet toch eens
naar mijn broer Graad gaan kijken.
Dat het niet je liefste zwager is,
moet je maar niet laten blijken”.
Na veel gefoeter en gemauw
heeft ie dat toen gedaan.
Maar, terwijl hij bij de zieke zat
was het buiten aan het vriezen gegaan.
Bij de uitgang schoof hij uit op het ijs.
Zijn linkerbeen dat knakte,
toen hij vlak voor de ziekenhuisdeur
tegen de grond aan kwakte.
“Kijk” zei Koos toen, dat is mijn fortuin.
Dat moet ik juist weer treffen.
Ik kwam voor een kwartiertje langs,
Nu lig ik er weken “neffen”.
=======,=======.