Kaartenwinkeltje De Leeuw: 'Voor iedere gelegenheid een kaart'

Ook nu nog zoekt Annie net zo lang tot ze de mooiste kaart vindt. Dat komt door het kaartenwinkeltje van haar ouders aan de Piusstraat waar ze werd geboren en jarenlang heeft geholpen.

In deze rubriek staan de bewoners centraal die een eigen zaak in Tilburg hebben gehad. Veel Laarbewoners hebben nog herinneringen aan de Tilburgse middenstand van vroeger.

Annie de Reuver-de Leeuw woont al vier jaar in Het Laar. De eerste jaren nog met haar eind 2016 overleden echtgenoot Chris. Iedereen kent Annie nog van het kaartenwinkeltje in de Piusstraat. Voluit heette het winkeltje Firma L.A. De Leeuw-De Kok, ‘Het goedkoopste adres in galanterieën, speelgoederen, kramerijen, odeurs, toiletartikelen, borstelwerk, school- en schrijfbehoeften en ansicht- en felicitatiekaarten’, zo staat het gedrukt op een oud papieren zakje dat Annie nog heeft. “In die zakjes stopten we de kaarten die de klanten kochten.” De zaak bestaat niet meer. Bij het slopen van de Koningswei en het opbouwen van het Koningsplein eind jaren zestig, ging dat deel van de straat om. Nu staan er luxe appartementen.

Haar geboortehuis aan de Piusstraat 30, aan de overkant, staat er nog wel. “In dat huis hadden mijn ouders eerst de zaak. Daarna verhuisden ze naar de overkant. Dat is de winkel waar ik het langste gewerkt heb. We verkochten daar vooral de papierwaren, kaarten, tijdschriften, boekjes, spaarkaartjes van filmsterren, jubileumkaarten, poezieplaatjes etc. Ik woonde met mijn man boven de zaak. Onze kinderen zijn er geboren. Mijn ouders woonden beneden, achter de winkel. Via de winkel keek je zo de woonkamer in, als de schuifdeuren openstonden. Daar zat mijn moeder met de theepot. Veel klanten kwamen daarvoor, ‘kom, we gaan bij tante Jo op de thee’ zeiden ze dan.  Mijn moeder was niet goed voor de winst” lacht Annie, “want ze gaf alles weg.” Een beetje noodgedwongen was de winkel een echt familiebedrijf. Want Noud, Annie’s vader, was al erg jong doof. “Hij hoorde niets, maar hij zag alles! De klanten kwamen graag bij hem, maar mijn moeder zorgde toch wel voor de gezelligheid. Het leek soms wel sociaal werk. Mensen bekommerden zich in die tijd nog echt om elkaar.”

De winkel kende echte toptijden, al was het het hele jaar door druk in de zaak. “Rond de kerst en de pasen, dan was het erg druk. Vroeger had je veel meer feestdagen en gelegenheden waarbij mensen elkaar een kaart gaven. Maar ook de kermis was een hele drukke tijd. Bij ons hingen dan de kermisfoto’s, geschoten door de fotografen. Heel Tilburg kwam kijken. Om de foto’s te kopen of bij te bestellen.” Annie herinnert zich nog de magere jaren in de oorlog. “We hadden nauwelijks waar om te verkopen maar maakten er het beste van. Mijn moeder had een stempeldoos voor mij gekocht en ik stempelde zelf de teksten op de kaarten, zodat de klanten toch een passende kaart konden kopen. Nadat de stad werd bevrijd, heb ik honderden kaarten gestempeld met ‘Merry Christmas and a Happy New Year’ die de bevrijders naar het thuisfront stuurden.”