De laatste 15 jaar van mijn werkzame leven, werkte ik bij de dagopvang van oudere mensen met geheugenproblemen. Ik begon op een locatie in De Reit, het oude wijkcentrum waar nu een kinderopvang zit. Onze bezoekers konden over vroeger vaak nog goed vertellen, zo heb ik menig verhaal mogen horen over de verhuizing van een jong gezin naar een huis in een nieuwbouwwijk zoals De Reit. Vaak woonde het gezin eerst in bij familie. Als ze dan met de kinderen naar zo’n nieuwbouwwijk mochten verhuizen was dat echt een vooruitgang.
De vrouwen waren in die tijd meestal thuis, omdat ze na hun huwelijk of bij de geboorte van het eerste kind ontslag kregen. Huisvrouwen hadden toen nog vaak een strikte weekindeling, precies zoals ik het me herinner van toen ik zelf opgroeide in de jaren ‘60 en begin jaren ‘70. Ook het wonen in een nieuwbouwomgeving, zonder stoepen met veel geel zand en nog niet aangelegde tuinen herinner ik me uit mijn eigen jeugd in een dorp in West-Brabant.
Mijn eerste kennismaking met De Reit was voorjaar 1974. Ik kwam aan op station Tilburg-West.
Het was op een zaterdag en ik ging naar de Academie voor Beeldende Vorming om toelating te doen voor de toen nieuwe opleiding Tehatex (Tekenen, Handvaardigheid en Textiele werkvormen).
Toen ik werd toegelaten ging ik op kamers in het centrum. Het eerste jaar hadden we praktijkles op de Academie en in het centrum bij de Katholieke Leergangen aan de Tivolistraat. In de laagbouw van het Mollerinstituut aan de Sportweg kregen we de theorielessen.
De locaties in De Reit, voelde voor mij als heel ver weg. Zeker als ik die lange Hart van Brabantlaan en Prof. Cobbenhagenlaan af moest fietsen. Regelmatig worstelend met de stevige wind.
In die tijd was De Reit voor mij een modern koel, kaal stadsdeel, met grote opleidingsgebouwen, en flats met veel (openbare) lege ruimte. Heel anders dan de Tivoli- en Heuvelstraat.
Het tweede jaar verhuisde de praktijklessen van mijn opleiding naar de Kloosterstraat achter de schouwburg en ik naar de Bredaseweg vlak bij de watertoren. Dan fietste ik voor de theorielessen met mijn huisgenoten naar het Moller slingerend door De Reit via de Sint Oloflaan en die straten met van die gekke platte huizen, waarvan er ook blokken huizen rug aan rug gebouwd waren, met eerst de achterdeur en aan het eind van de tuin de voordeur! De wijk was al (gedeeltelijk) klaar, maar in mijn herinnering werd er ook nog gewerkt aan nieuwe bouwblokken.
Van de Academie herinner ik mij het beeld van het paard dat aan het plafond hing en de wirwar van trappen en balustrades waarover je naar beneden kon kijken. In november waren daar de jaarlijkse Lucasfeesten. Het was ook mijn kennismaking met de Tilburgse bands Sammie America’s Gasphetti en De Grootste Luxe na de Kleurenteevee. Die twee bands horen samen met Posjet bij mijn eerste herinneringen aan De Reit. Van het Mollerinstituut herinner ik me de grote aula met de vele groepen onbekende studenten, waar wij ons als tehatexers niet echt bij thuis voelden. Een van de docenten maakte eens een opmerking dat wij als groep de enige studenten waren van het Moller die nooit aantekeningen maakte.
Toen ik mijn huidige partner leerde kennen woonde ik in het Smidspad en hij in De Reit. Ter voorbereiding op ons samenwonen ben ik toen autorijles gaan nemen. Haha, zo ver weg voelde De Reit nog steeds. Ik wilde als het donker was graag de mogelijkheid hebben om met de auto naar het centrum te gaan. Dat heb ik uiteindelijk nooit gedaan, want een auto parkeren in de stad is toch lastiger dan een fiets. Met de aanleg van De Reeshof is De Reit trouwens geografisch gezien sowieso bijna het centrum van de stad geworden.
Met veel plezier woon ik nu inmiddels bijna 30 jaar in een van die (te) gekke platte rug aan rug woningen in de inmiddels groene Reit. Vlak bij de Oude Warande, dicht bij station Tilburg-Universiteit en de Westermarkt en…. helemaal niet ver van het oude centrum!
Foto 1: Uitzicht over de Prof. Cobbenhagenlaan begin jaren ‘70 (foto: Regionaal Archief Tilburg)
Foto 2: Prof. Gimbrèrelaan en omgeving jaren ‘60 (foto: Regionaal Archief Tilburg)
Foto 3: Het ‘Maaskantgebouw’, de vroegere Academie voor Beeldende Vorming anno 2022 (foto: Berry van Oudheusden
*Dit verhaal werd geschreven in het kader van het cultureel evenement De Reit: leren, wonen, werken, zorgen (Stichting Straat 2023)
